İLK YURT DIŞI DENEYİMİNE HAZIRLIK

İlk yurt dışı deneyimi…

Yaşadığımız dünyanın her köşesini görebilmeyi dilersiniz ama koşullar uygun olmaz çoğumuz için. Para, vize uğraşları, sağlık veya bakacak birilerinin olması gibi etkenler bizi engeller. Başkalarına imrenerek geçer çoğumuzun hayatı. Ne güzel geziyorlar, deriz. Keşke biz de görebilsek… Ama ülkemiz için zor koşullar mevcuttur. Hesabında yeterince para birikmiş mi, işin var mı, davet mektubun var mı gibi sorularla karşılaşırız.

Kimimiz uğraşmak istemiyor, kimimiz o kadar parayı biriktiremiyor derken dünyamızı göremiyoruz. Oysa ne güzel bir his, bambaşka yerlerde, bambaşka insanlarla aynı gökyüzüne bakarken nefes alabilmek. Keşke herkes dilediği zaman dilediği yere gidebilse…

Yurt dışı heyecanı…

Bir akşam kardeşimle telefonda konuşurken yakın arkadaşının İtalya’da olduğunu, yanına gitmek istediğini söyledi. Tabii git dedim, kaçırma bu fırsatı. O sırada annem: “Kızlar Fatma ablanız İsviçre’de, oraya da gidebilirsiniz.” dedi. Şaşkınlıktan güler misin ağlar mısın arası karışık duygularla kısa süreli bir şok geçirivermişiz. 

Fatma abla annemin dayısının kızı. 3 yıl önce evlenip İsviçre’ye taşınmıştı. Yazları görüşüp normal zamanlarda çok konuşmadığım için nereye gittiğini bilmiyordum açıkçası. 3 yıldır da görüşememiştik. Ama hani olur ya yıllardır görüşmesen de konuşamasan da buluştuğunda kaldığın yerden aynı sıcaklıkla devam edersin, öyle bir şeydi bizimki de. O yüzden annem böyle bir öneriyle geldiğinde hiç düşünmedim. Tesadüf mü dersiniz, şans mı dersiniz ya da çok istemek mi dersiniz, bilmiyorum. Ne dersek diyelim hayalimin ülkesini görebilmek için kader ağlarını benden yana örüyordu.

Fatma abla ve eşinin de bizi seve seve kabul ettiğini öğrenince hazırlıklara başladık. Öncelikle aralık sonunda pasaport başvurumuzu yaptık. Mart olduğunda hala pasaport yoktu ve çok gerildik. Çünkü vize başvurusu yapmamız gerekiyordu. Yoğun uğraşlarım sonucu bir yol buldum ve X platformunda NVİDestek hesabına tweet attım ve ertesi gün pasaportumuz kargolanmıştı.

Vize evrakları…

Vize randevumuzu aldık mayıs ayının başına. Evrakları defalarca kontrol ettim. Kız kardeşim ve eşim beraber başvurduk. İkisinin tüm evraklarını da ben hazırladım. Aksilik çıkmayacağına emindim çünkü çok araştırdım. Evrakları eksiksiz hazırladım.Fakat…

Ankara Tls Contact Vize Bürosuna evraklarımızla gittik. Parmak izimizi verdik. Kardeşimle eşimin tüm evrakları tamam. Bana dediler ki okul müdürünün kaşesi eksik. Haydaaa! Nasıl gözümden kaçar? Saat 14.00’e kadar müddet verdiler. E-devletten görev yeri belgesi de olur dediler. İyi bari dedim ama gelin görün e-devlet çökmüş o gün. Asla girilmiyor. Okul müdürümü aradım.E imzalı bir belge gönderin dedim. Tamam dediler fakat bu sefer de flash bellekleri kırılmış alamıyolarmış. Ee hani kader ağlarını gidebilmem için örüyordu!

Başımdan aşağı kaynar sular dökülürken son dakikalarda bir şekilde halledip belgemi gönderdiler.Bir haftaya kalmaz da vizeler onaylanmış halde pasaportlarımız geldi.

Bir dahaki yazımda Schengen Vizesi nasıl alınır onu anlatacağım. İsviçre’ye gidiyoruzzz.

Bloğumdaki diğer yazıları okumayı ve İnstagramda beni takip etmeyi unutmayın.